Nu een valentijnscadeau kopen

Geschiedenis en oorsprong Valentijnsdag

Over de geschiedenis en oorsprong van valentijnsdag bestaan een aantal theorieën wij hebben er een aantal voor u bij elkaar gezocht uit verschillende bronnen.

Valentijnsdag valt samen met de feestdag van twee christelijke martelaren met de naam Valentinus. De gewoonten die met de dag in verband staan hebben echter niets van doen met het leven van deze heiligen. Er bestaan verschillende heilige martelaren met de naam Sint-Valentijn. Eén was priester in Rome, een ander wasbisschop van Terni. Beiden werden in de 3e eeuw ter dood gebracht. Mogelijk gaat het hier om dezelfde persoon.

Over Sint-Valentijn is geen enkel biografisch gegeven bekend. In de achttiende eeuw werd geopperd dat het Valentijnsfeest op 14 februari is gesteld om de oudeLupercalia, een Romeins (en wellicht nog ouder) vruchtbaarheidsfeest te vervangen. Lupercalia werd op 15 (!) februari gevierd ter ere van Juno, de Romeinse beschermgodin van de vrouw en het huwelijk, en Pan, de god van de natuur. Voor de Romeinen was dit destijds een belangrijk feest. Het feest werd hoogstwaarschijnlijk gevierd in de buurt van de grotten waar Romulus en Remus, de stichters van Rome, waren opgevoed door wolven. Volgens het verhaal werden de namen van ongehuwde jonge vrouwen in een grote kom gegooid. Ongehuwde mannen mochten dan om de beurt een naam trekken. Tijdens het feest waren de twee jonge mensen die aan elkaar gekoppeld werden elkaars partner. Toen in Europa het Christendom opkwam, werd dit heidense feest door de kerk verboden. In 496 veranderde paus Gelasius het Lupercalia-feest van 15 februari in St.-Valentijnsdag van 14 februari.

Legenden over Valentijn komen voor in de Legenda Aurea, maar het Valentijnsfeest van de romantische liefde, zoals dat tegenwoordig gebeurt, dankt zijn ontstaan aan een vermelding door Geoffrey Chaucer in 1382:

For this was on seynt Volantynys day

Whan euery bryd comyth there to chese his make

'Want dit was op Sint Valentijns dag

Als elke vogel zijn maatje komt kiezen'

Het was in de tijd dat keizer Claudius II aan de macht was. Om zijn rijk in stand te houden had hij veel soldaten nodig, aan wie hij allerlei eisen stelde. Zo mochten soldaten niet trouwen omdat aan het front niets hen mocht afleiden, dus ook geen gedachten aan thuis.

bron wikipedia

Priester Valentinus

De oorsprong van Valentijnsdag gaat volgens de meeste bronnen terug tot in de 3e eeuw na Christus. In Rome leefde toen een priester genaamd Valentinus. Hij stond bekend om de goede daden die hij deed voor zieken, ouderen en armen.
Valentinus genas de blinde pleegdochter van Asterius, stadhouder van Rome. Asterius was hem hier zo dankbaar voor dat hij zich bekeerde tot het christendom en direct alle christelijke gevangenen vrij liet. Voor keizer Claudius II was dit genoeg reden om op 14 februari 270 Valentinus te laten onthoofden. Sommige bronnen zeggen dat Valentinus werd onthoofd omdat hij in het geheim jonge stellen liet trouwen, iets dat de keizer streng had verboden. 
Later werd Valentinus heilig verklaard door de kerk en 14 februari werd een feestdag. Met name in Engeland werd het feest veel gevierd. Het was in die tijd niet gewoonlijk om openlijk je liefde aan iemand te uiten, maar op 14 februari werd hierop een uitzondering gemaakt. Iedereen kon dan zijn geliefde ongestraft verrassen met een cadeau of brief.

Vogels, bloemetjes en bijtjes

Een hele andere uitleg is dat omstreeks 14 februari de vogels met paren beginnen. Al in de 14 eeuw schreef Geoffrey Chaucer "For this was on seynt Valentynes day, Whan every foul cometh ther to chese his mate" ("want het was op Sint Valentijnsdag, dat elke vogel een partner kiest"). Ook bij mensen zou de 'paringsdrang' op die dag de kop op steken.

Een heidens feest?

Er zijn ook bronnen die zeggen dat Valentijnsdag een afgeleide is van het Romeinse Lupercalia feest. Lupercalia werd op 15 (!) februari gevierd ter ere van vruchtbaarheidsgod Lupercus. Voor de Romeinen was dit destijds een belangrijk feest. Het feest werd hoogstwaarschijnlijk gevierd in de buurt van de grotten waar Romulus en Remus, de stichters van Rome, waren opgevoed door wolven.

Hier werden volgens het verhaal de namen van ongehuwde jonge vrouwen in een grote kom gegooid. Ongehuwde mannen mochten dan om de beurt een naam trekken. Tijdens het feest waren deze twee jonge mensen dan elkaars partner. Toen in Europa het Christendom opkwam, werd dit heidense feest door de kerk verboden en verving men Lupercalia door Valentijnsdag.

Een feit is dat Engelse emigranten Valentijnsdag hebben geïntroduceerd in Amerika. In de Verenigde Staten is de traditie opgepikt door de commercie. Later is het vanuit dit land ook in veel Europese landen een populair feest geworden.

bron diverse websites

Valentijnsdag

 Waarschijnlijk ligt de oorsprong bij Sint Valentijn. Een jonge Romein die werd gemarteld maar weigerde om zijn christendom op te geven. Hij stierf op 14 februari 269 na Christus. De legende zegt dat Valentijn een de dag voor zijn executie een afscheidsbriefje achterliet voor de dochter van een medegevangene waarop hij verliefd was geworden. Hij ondertekende het briefje met 'Van jouw Valentijn'. Hier zou ook de traditie vandaan komen om kaarten te ondertekenen met 'jouw Valentijn'.

Een ander verhaal gaat over een priester in Rome die Valentijn heet.
Een keizer genaamd Claudius II had Romeinse soldaten verboden om te trouwen omdat hij van mening was dat ongehuwde mannen betere soldaten waren. Priester Valentijn negeerde deze regel en trouwde in het geheim jonge paren. De Keizer ontdekte dit en nam Valentijn gevangen en veroordeelde hem ter dood. 

bron diverse websites